Γράφει ο Ευστάθιος Λιακόπουλος
Μετά από μια δεκαετία μνημονίων και δημοσιονομικής προσαρμογής και ενώ η χώρα φαινόταν έτοιμη να πετύχει μια οικονομική ανάκαμψη συνάντησε ένα παγκόσμιο αυτή τη φορά φαινόμενο όπως η πανδημία.
Παράλληλα σχεδόν με το στάδιο της εκκόλαψης του φαινομένου του ιού, την πλήρη ανάπτυξη του και τελικώς την συνήθεια της συμβίωσης μαζί του, εμφανίστηκε ένα νέο φαινόμενο. Η ραγδαία αύξηση των τιμών των Α υλών, η οποία συνοδεύτηκε από την άνοδο των τιμών της ενέργειας.
Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η ανθρώπινη φύση αμυνόμενη προέβαλε την αισιοδοξία, “θα είναι κάτι παροδικό”, “θα κρατήσει ορισμένους μήνες”, “θα χαθεί με το πέρας εξαμήνου”. Όμως οι μήνες, τα τρίμηνα και τα εξάμηνα περνούν και το σαφάρι των τιμών όχι μόνο δεν έχει αποκλιμακωθεί, αλλά επιτείνεται.